Jedziemy z Lomasika przez San Miguel de Salinas w góry Sierra Nevada. Wyjeżdżamy rano wypijając w lokalnej hiszpańskiej panaderii kawusię oraz zjadając podgrzaną neapolitanę z nadzieniem czekoladowym. Trasa wiedzie autostradą przez Murcję, której nie lubimy, choć nie byliśmy nigdy w centrum, ale kojarzy nam się z tłumem ludzi, a tego unikamy jak tylko można.
Już kiedyś jechaliśmy tą trasą, gdyż jedziemy drogą w stronę Jaen, gdzie w maju kupowaliśmy oliwę, robimy przerwę na zwiedzanie miasteczka a właściwie -miasta Guadix. To stare miasto znane jest głównie z dzielnicy zamieszkanej przez tzw. troglodytów czyli ludzi mieszkających w grotach/jaskiniach wydrążonych wewnątrz ziemi a dokładnie w skałach. Jest tych jaskiń bardzo dużo, co niektóre mega wytworne, wyposażone lepiej niż nie jeden wolno stojący dom. Jedną jaskinię zwiedzamy, muszę przyznać że o wiele lepiej to wygląda jednak z zewnątrz. W środku bardzo ciasno, pokoiki malutkie zupełnie inaczej niż domek hobbita :-), istotne ile musiało to kosztować pracy ludzkiej w przeszłości, gdyż znaczna większość tych domostw jest zbudowana setki lat temu…
W miasteczku zostajemy jeszcze na małym piwku, do którego po chwili otrzymaliśmy smażone rybki, chyba zwane sardynkami ? a to znaczy że jesteśmy w Andaluzji, do każdego zamawianego napoju dostaje się coś do przekąszenia… super !! Jedziemy dalej, wjeżdżamy do Granady, ale postanowiliśmy zobaczyć Alhambrę w inny dzień. Jest późno, jesteśmy głodni a korki w mieście, nawet na autostradach, zniechęcają do zjazdu do centrum. Jedziemy więc prosto do Lanjaron, zostało jeszcze około 40km. Trasa dobra, po 20 minutach jesteśmy w Lanjaron, to zacne miasteczko należące do Alpujarry słynie z wód zdrowotnych oraz sanatoriów jak nasza Rabka. Domek, który wynajęliśmy znajduje się 2km od główne dróżki przecinającej miasteczko. Mamy skręcić przy restauracji Meson de Yuego. Skręcamy, ale zatrzymujemy się, będziemy jeść. Wewnątrz panuje specyficzny klimat a zapach ogrzewanego drzewem pieca jest obezwładniający, siadamy i wdychamy… zimne piwko, zamawiamy coś z czarnych świń… jest pyszne i dużo, cały talerz pysznego żarcia… świeża bagietka, ziemnaczkofrytki i copa de vino tinto…. Mniam. Najedzeni wychodzimy, deszcz zalał i tak już zmęczony życiem (Astą) samochód. Ostatnie 2km trwa w nieskończoność, mega serpentyny i bardzo wąsko… nie wiemy czy trafimy, nie wiemy czy dobrze skręcamy bo są dziwne rozwidlenia a nie ma gdzie wycofać. Mimo wszystko mamy farta, trafiamy bezbłędnie, właściciel z Argentyny- Eduardo wita nas i pokazuje domek, który jest dla nas idealnie skrojony. Spory salon połączony z kuchnią, łazienka z prysznicem i sypialnia. Witają nas w tym zgiełku dwa otyłe labradory, nasze dobermany szaleją, aż całe auto się trzęsie… wypuszczone zaczynają nerwowo poznawać kumpli z podwórka, wygląda na to, że będzie im tu bardzo dobrze. Domek jest wyposażony doskonale, kuchnia posiada co trzeba, jest możliwość nagrzania domku drewnem w piecyku-kozie. Właśnie pisząc ten tekst zastanawiam się czy nie za bardzo gorąco tu się zrobiło. Jedyny mankament to brak ciepłej wody chyba że nie odkryliśmy jeszcze jak ją ogrzać ? jutro się wyjaśni (okazało się, że oczywiście jest ciepła woda). Zaczynając pisać nie mogłem skupić uwagi na komputerze widząc przed sobą bezmiar górski. Nie wiem jak to nazwać ale widok rozwala umysł, jest niesamowity. Jutro ma być lepsza pogoda to będzie więcej ciekawostek i foto relacji. Mamy do odwiedzenia kilka miasteczek…
