Wyjeżdżamy koło 9 do naszej ulubionej piekarni w San Miguel – to jest jakieś 5km krętą drogą przecinającą sady pomarańczy oraz cytryn, piekarnia jest również cukiernią oraz malutką kawiarnią, gdzie można napić się kawy i zjeść jakieś ciacho, ja oczywiście neapolitana z czekoladą – coś czego w kraju naszym mi brakuje, Dorotka wciągnęła mufinkę. Następnie jedziemy nad różowe jezioro, do którego nie mogliśmy nigdy wcześniej trafić a prób, jak dobrze pamiętam, 2 co najmniej i zawsze zrezygnowani wracaliśmy. Teraz miało być inaczej, Dorotka jest w posiadaniu ruskiej instrukcji dojazdu. Udało się, 14 km od Lomasa znajduje się różowe jezioro, jest sporych rozmiarów i ma przedziwny kolor mieniący się od różowego do niemal brązu w zależności od światła. Dorota wchodzi pierwsza odważnie a ja patrzę na ludzi, którzy obsmarowani bryją błotną wystawiają się do słońca. Jest jeszcze wcześnie, przyjemne 26C ale woda ciepła, podobnie chyba około 26C, ale co najciekawsze że twarde piaszczyste dno nie przypomina salinasów, w których byliśmy – tam dno było muliste i znacznie cieplejsze od wody, tutaj muł występuje przy brzegu i tylko w niektórych miejscach. Niesamowite jednak jest to że głębokość wynosi na znacznym odcinku jakieś 80 cm, ale kładąc się na plecach woda unosi tak, że nie trzeba się ruszać, ba -można nawet próbować usiąść i się nie da, pełne dryfowanie na siedząco. Ubaw niesamowity, ludzi niewielu i płacić nie trzeba… rewelacja – będziemy tu wracać.
Po powrocie odpoczywamy chwilę, ale zaczyna nas nosić, wpadamy na pomysł udania się 50 km do starożytnej Cartageny. Jedziemy głównie autostradą, która na tym odcinku jest bezpłatna tylko trzeba wiedzieć w którym miejscu wjechać, by uniknąć opłaty, ale nawigacja jest mądra i wie a my jej słuchamy. Miasto sporych rozmiarów, parkujemy blisko centrum i łazimy, zamek na wzgórzu robi wrażenie, dostajemy się do niego panoramiczną windą, fajne widoki. W pobliżu arena byków oraz amfiteatr. Wszystko niemal ma tysiące lat, bo miasto powstało przed naszą erą… zdjęcia i filmiki zrobione, piwko na starówce wypite… wracamy do domku, bo wieczorem mamy gości.
